![]() P. Wyrzykowski "Beta Nassau" <<< |
Krzysztof Jurecki Zestaw filmów przygotowany przez Krzysztofa Jureckiego jest próbą przypomnienia ważnych dokonań z lat 80., (taśma 16 mm) oraz ujawnienia najnowszej generacji artystów działających w zakresie wideo z początku XXI wieku. Pokaz zaczyna się przypomnieniem polskiego filmu niezależnego i środowiska 'Kultury Zrzuty' (1981-1990). Najważniejszą realizacją wyrażającą jej idee jest Movie Picture of Łódź Kaliska (1982). Jeden z nurtów nazwany przez Andrzeja Kwietniewskiego "neosocsurdada" kontynuowany jest do tej pory przez Łódź Kaliską lub jej poszczególnych członków. W ramach "Kultury Zrzuty" działał także Zygmunt Rytka, który należy do czołowych twórców lat 80. w zakresie twórczości wyrosłej z konceptualizmu i 'sztuki ziemi'. Łódź Kaliska w latach 90. wpłynęła na wielu twórców, czego przykładem jest zapomniana twórczość fotograficzna i filmowa Łodzi Fabrycznej (1988-98). Inny nurt z lat 90., kontynuowany do chwili obecnej, nazwany 'medytacyjnym', a tworzony przez Marka Rogulskiego, Andrzeja Dudka-Dürera poszukuje za pomocą zapisu filmowanego stanów religijnych, sięgających szamanizmu lub tradycji dalekowschodniej (buddyzm). Bardzo różne mogą być inspiracje buddyzmem, o czym świadczą prace Marka Zygmunta i Mirosława Rajkowskiego. Własnej prywatnej mitologii poszukuje grupa Wspólnota Leeeżeć (Andrzej Miastkowski), która już na początku lat 90. wykonywała bardzo ważne prace o charakterze intermedialnym, lub będące dokumentacją anarchistycznych akcji. Ale tradycja konceptualizmu i filmu strukturalnego wcale nie zanikła. Pojawiła się w pracach Marcina Nowaka i Michała Brzezińskiego, który jest najbardziej interesującym teoretykiem najnowszego wideo. Duży talent posiadają tacy twórcy, jak Anna Orlikowska czy Leszek Żurek. Czym jest najnowsze polskie wideo? Nie ma swego ściśle wyznaczonego obszaru, nie ma stałych reguł, które są zmienne, ale ma historię wchodzącą w relacje z innymi dziedzinami plastycznymi, także z performance oraz cyberprzestrzenią. O świadomość nowego wideo słusznie dopomina się Brzeziński, poszukujący autonomicznego języka wideo, wolnego od malarstwa czy instalacji. Następuje także zbliżenie między fabularyzowanymi filmami a odczytywaniem historii sztuki w formule uprawianej przez innych twórców.
Program__________
Łódź Kaliska oraz Tomasz Snopkiewicz i Jacek Jóźwiak (montaż), Adam Rzepecki, Cóż arystokracie po małym fiacie, 1989, 3' 15" Małgorzata Łupina i Łódź Fabryczna, TSZSZT, 1993 (frag.), 2' Zygmunt Rytka, Czas do dyspozycji, cz. II, 1989, 3' 40 " Marek Rogulski, Etap I, 1990, 1' 56" Piotr Wyrzykowski, Beta Nassau, 1993, (fragment), 3' Marek Zygmunt, Medytacje, 2001, 8' Wspólnota Leeeżeć, Bielmo awangardy, 1996, 2' 14" Anna Baumgart, I kiedy pocałowała żabę., 1997, 5' Andrzej Kwietniewski, Krzyżacy, 2002, 4' Arti Grabowski, Człowiek@Pl, 2002, 0' 28" Michał Brzeziński, Ból, 2001, 7' 2" Dominik Pabis, 6. Zmysł, 2003, 1' Anna Orlikowska, Istota, 2005, 2' 11" Wiktor Polak, Blisko, 2005, 8' Marcin Nowak, Cisza, 2006, 3' 40" Andrzej Dudek-Dürer, Invisible time, 2001-02, 10' 28" Mirosław Rajkowski, Motus, 2006, 1' Leszek Żurek, Mantra, 2006, 4' 33'' _________________ |
|